Ik ontmoet Habibi op kantoor op zaterdagmiddag. Ik had hem eerder al gevraagd of ik hem mocht interviewen. Het zou een eer zijn, zei hij toen. Hij voegde er ook aan toe dat hij zenuwachtig zou zijn. Habibi is 23 en speelt rugby in de ploeg van Max. Voor het interview neemt hij plaats over me aan tafel. Ik smijt direct de belangrijkste vraag op tafel maar hij aarzelt geen seconde.
Waarom hou je van sport?
Sport is belangrijk voor je gezondheid. Ik vind dat je een actief leven moet hebben. Sport maakt me sterker en ik word blij van sport. Ik kijk de hele week uit naar de rugbytrainingen.
Waarom koos je rugby?
Rugby is een moeilijk spel. Het is niet voor iedereen. Mijn familie is niet echt blij dat ik rugby speel maar ik hou van de uitdaging. Het is leuk om bij een team te horen. Je kan plezier hebben met je vrienden van het team. Ik wil tonen dat het een leuk spel is en dat je erin kan groeien. Als je hard traint, dan kan je het beter en dat wil ik tonen. Ik hou van rugby spelen in de regen bijvoorbeeld. Je voelt je echt leven dan.
Ik hou ook wel van hardlopen. Ik vind dat hardlopen de moeder van alle sport is. Je moet in bijna elke sport kunnen hardlopen, dus daarom ga ik ook hardlopen, twee of drie keer in de week. Harldopen is simpel en heel nuttig.
Is het moeilijk voor jou om te sporten?
Sport is altijd een deel geweest van mijn leven. Ik vind het niet echt moeilijk maar nu is het soms niet praktisch. Ik moet om 17u de bus nemen om om 19.15u op de training te kunnen zijn. Ik ben echt 2 uur onderweg, dat is wel lang. Ik kan ook geen avondeten eten voordat ik vertrek, dus ik eet pas om 23u als ik terug thuis ben, dus dat is wel laat. Maar ik klaag niet. Er zal altijd iets moeilijks zijn. Je moet er tegen vechten.
Geef je veel geld uit aan sport?
Geld komt en gaat. Daar kan je niet op wachten. Geld zou wel praktische problemen oplossen voor vervoer bijvoorbeeld. Maar ik ga me daar nu niet door laten doen. Rugby maakt me blij, dus ik los het wel op. Ik zou wel meer sporten kunnen doen bijvoorbeeld, maar nu ben ik blij met wat ik kan doen.
Heb je ergens last van?
Ik heb wel pijn in mijn nek, schouders en rug na een training. Ik heb mijn been ook twee keer gebroken, dus dat doet soms nog wel pijn. Maar pijn helpt wel om te leren wat je fout deed. Als je pijn hebt in een training, wil het zeggen dat je iets fout deed. Pijn leert je hoe je gefocust kan zijn. Als je geen fouten maakt in rugby, dan zal je je niet pijn doen. Pïjn houdt mij niet tegen om te sporten.
Wat zijn jouw tips aan mensen die niet bezig zijn met sport?
Als je misschien 1 uur vrij hebt of een half uur, dan kan je vanalles doen thuis. Je hoeft niet ver weg te gaan om iets te doen. Doe een spelletje met je kinderen bijvoorbeeld. Kinderen houden van spelen. ‘s Morgens is wel een beter moment om te sporten denk ik.
Er zal altijd iets negatief in je leven gebeuren. Focus daar niet op. Geef jezelf tijd en doe wat jij wilt. Jij kan alles doen wat jij wilt. Gebruik je hoofd, je hersenen, die brengen je de goede kant op. Wacht niet op het perfecte moment maar neem een moment en maak het perfect.
Habibi woonde tot voor kort in het vluchtelingencentrum in Weelde. Hij verbleef daar 12 maanden. In november 2016 sloot het centrum van Weelde en kreeg hij een dag voor zijn vertrek pas te horen naar welk centrum hij werd overgezet. Hij werd verplaatst naar een centrum in Sint-Niklaas. Hij moest zijn rugbytrainingen afbouwen om wille van de afstand. Habibi wacht in zijn nieuwe centrum nog steeds op verdere ontwikkeling in zijn dossier.
Habibi heeft dromen. Hij wil graag professioneel rugby spelen, mosselen leren eten, werken en studeren.
Reacties
Een reactie posten